Zaburzenia odżywiania (Eating Disorder)klasyfikuje się jako poważne schorzenia somatyczne i psychiatryczne. Część środowiska medycznego zajmująca się problemami zaburzeń odżywiania uważa je za schorzenie somatyczne z towarzyszącymi objawami psychopatologicznymi, inni z kolei za schorzenie psychiatryczne z współwystępującymi powikłaniami somatycznymi. Faktem jest, że ED związane są z poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi i w niektórych przypadkach prowadzą do śmierci.
U osób dorosłych i nastolatków wyróżniamy trzy rodzaje zaburzeń odżywiania:
- jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa)
- żarłoczność psychiczną (bulimia nervosa)
- zaburzenie napadowego objadania się
W badaniach klinicznych i środowiskowych pojawiają się informacje o zaburzeniach odżywiania, które nie zaliczają się do powyższych trzech kategorii i bywają określane terminem „nietypowe zaburzenia odżywiania”.
U podstaw przyczyn zaburzeń odżywienia leży szereg czynników. ED mogą mieć charakter rodzinny (wpływ ma zarówno podłoże genetyczne jak i wspólne środowisko). Istotnym czynnikiem jest także płeć, poczucie kontroli, role społeczne czy niskie poczucie własnej wartości. Każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia oraz opieki lekarza, psychologa, psychiatry, a także psychodietetyka . Konieczne jest tutaj zaangażowanie interdyscyplinarnego zespołu oraz, w przypadku dzieci i młodzieży, współpraca z rodzicami.
Co ciekawe, zaburzenia odżywiania są problemem charakterystycznym dla krajów zachodnich. Nie występują w krajach rozwijających się.
Często objawy ED bywają niezauważane, nawet przez najbliższe otoczenie. Osoba cierpiąca na zaburzenia odżywiania potrafi się doskonale maskować. Dlatego bardzo ważne jest, aby nie bagatelizować sygnałów budzących jakiekolwiek podejrzenia co do występowania tego typu zaburzeń u osób, z którymi mamy kontakt. Zaangażowanie się w pomoc jest sprawą niezwykle delikatną, wymaga wrażliwości i współczucia. Jednak pierwszym krokiem zawsze powinien być kontakt ze specjalistą. Odpowiednio prowadzone leczenie, którego istotnym czynnikiem jest wsparcie psychologa i psychiatry, z czasem poszerzone o opiekę psychodietetyczną, zwiększa szanse na powodzenie i powrót do zdrowia.
Źródła:
- Fairburn G.F., 2013. Jak pokonać objadanie się. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielońskiego
- Main M, McGilley B.H., Bunnelll D., 2010. Leczenie zaburzeń odżywiania. Wydawnictwo Elsevier
- Ogden J., 2011. Psychologia odżywiania się. Od zdrowych do zaburzonych zachowań żywieniowych. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego